NOWE FORUM ZAPRASZAMY !!!!!!!!!

SAIDA · Wysłany: Sob 23:07, 18 Mar 2006 Temat postu: DYSPLAZJA STAWU BIODROWEGO

Dysplazja jest choroba dziedziczną i występuje u ponad 200 ras psów, dotyczy przede wszystkim psów ras dużych min. Molosów. Dysplazja stawu biodrowego zaczyna sie w około 2 tygodniu życia psa, gdy malec zaczyna brykać i zwiększa się jego aktywność fizyczna staw biodrowy nie jest w stanie sprostać obciążeniu, na jaki jest narażony, rozwija się niestabilność głowy kości udowej, która zaczyna się oddalać od panewki miednicy.
W ten sposób zostaje zakłócony proces wzrostu i dojrzewania panewki i kości udowej. Ta anomalia niestety oddziałuje również na inne tkanki, torebka stawowa i więzadła ulegają rozciągnięciu i zwiotczeniu, co sprzyja dalszemu rozluźnieniu całego stawu biodrowego. Gdy pies chodzi, biega bawi się głowa kości udowej zamiast obracać się w panewce biodrowej, zaczyna poruszać się po jej krawędzi a także wskakiwać i wyskakiwać z niej. Nazywa się to nadwichnięciem stawu biodrowego i pojawia około 6-12 miesiąca życia psa.
Prowadzi to do zapalenia stawu biodrowego. Rozwój choroby zależy od tego jak bardzo luźna jest panewka i jak płytko osadzona w niej głowa kości udowej, im luźniejsza tym wcześniej da o sobie znać powodując silny ból, ściślejsza może dać objawy po kilku miesiącach a nawet latach.

Przyczyny dysplazji:
Poligeniczne, czyli genetyczne dysplazja jest chorobą, która wynika z powodu cech przekazanych potomstwu przez rodziców, jest w każdym przypadku chorobą o podłożu genetycznym. Jeżeli rodzic są wolni o dysplazji nie daje to 100% gwarancji, iż potomstwo tez będzie od niej wolne, wystarczy ze któreś z rodziców nosiło ślady w genach tej choroby a już istnieje ryzyko, iż jego dzieci będą ja miały.
Istnieje zależność po miedzy poziomem energią, ilością wapnia i witamin w pokarmie a stopniem zaawansowania dysplazji. Im wolniej pies rośnie tym łatwiej staw dopasowuje się do panewki, im pies lżejszy w fazie dorastania tym lepiej dla jego stawów, bo nie są nadmiernie obciążone. Ważne również, aby zbytnio nie forsować szczenięcia, zbyt duży wysiłek fizyczny biegi, gonitwy skakanie powoduje obciążenie stawu a co za tym idzie ryzyko pogłębienia dysplazji, oczywiście dotyczy to psów mający predyspozycje do tej choroby.
Dysplazja objawia się w różnym wieku w 3-4 miesiąca życia ( zazwyczaj ta najcięższa jej postać) potrafi ujawnić się nawet w 4- 5 roku życia psa, najczęściej jednak ujawnia się między 6 a12 miesiącem życia.

Najczęstsze objawy to;
- ostrożne wstawanie i kładzenie się
- kulawizna jednej lub obu tylnych kończyn
- sztywny chód krótki wykrok
- bieg na zajączka ( pies odbija się z obu kończyn na raz)
- problem ze wskakiwaniem np.do samochodu i wchodzeniem po schodach
- sztywność kończyn np. rano lub po dłuższym odpoczynku
- niechęć do ruchu nawet po krótkiej gonitwie pies odpoczywa długo w pozycji siedzącej.

Dysplazje diagnozuje się po przez zdjęcie RTG pierwsze takie zdjęcie, gdy pies ma objawy dysplazji powinno się wykonać już w 4-5 miesiącu. Im szybciej wykryta dysplazja tym większe szanse na skuteczną profilaktykę. Kilka lat temu została opracowana tzw. Metoda Pennhip za pomoca trzech zdjęc stawów biodrowych RTG można okreslicz czy w przyszłosci u psa rozwinie się dysplazja.

Dysplazje w zależności od jej zaawansowanie możemy leczyć nieoperacyjnie bądź operacyjnie.
U psów z małą dysplazją stosuje się środki zachowawcze utrzymanie psa w stałej wadze dbanie, aby nie przytyła ( lepiej by miał lekką niedowagę niż choćby najmniejsza nadwagę), podaje się leki przeciwzapalne i przeciwbólowe oraz preparaty chroniące chrząstkę stawową ( arthryl, artroflex, flexodyn complex, nienasycone kwasy tłuszczowe Omega 3, bioflawonoidy, witaminy C i E, selen, nikotynamid.
Dobre efekty przynosi pływanie to istna rehabilitacja dla psów dysplazyjnych, nie wolno natomiast psu wykonywać nagłych zrywów i podskoków np. w pogoni za piłką. Spacerki powinny być krótkie, ale za to częste.

Leczenie operacyjne ma kilka zastosowań min, zmniejszenie bólu związanego z chorobą, uratowanie naturalnego stawu biodrowego i poprawę jego stabilności. Usunięcie naturalnego stawu biodrowego na jego miejsc powstaje tzw. staw rzekomy, wymiana naturalnego stawu na sztuczny.

Pectinectomia przynosi najlepsze efekty u psów do 12 miesiąca życia i polega na wycięciu fragmentu mięśnia grzebieniastego, zabieg ten powoduje znaczne ograniczenie odczuwania bólu przez psa jednak nie na długo po kilku miesiącach psy ponownie zazwyczaj zaczynają kuleć jest to metoda, która nie zatrzymuje choroby a tylko czasowo eliminuje ból.

Odnerwienie stawu biodrowego
Polega na mechanicznym zniszczeniu gałązek czuciowych dochodzących do torebki stawu biodrowego, powoduje to zanik bólu. Operacja jest mało inwazyjna. Najlepsze efekty przynosi u psów widocznie cierpiących, u których z różnych powodów często finansowych nie można przeprowadzić innej operacji. Odnerwienie nie leczy dysplazji powoduje tylko brak odczuwania bólu przez psa.

Zespolenie spojenia łonowego
Powoduje zmianę ustawienia rotacje panewki miednicy, dzięki czemu przylega ona w większym stopniu do głowy stawu biodrowego. Dzięki temu staw jest mnie rozluźniony i lepiej funkcjonuje. Warunkiem uzyskania najlepszych efektów jest przeprowadzenie operacji nie później niż w 16-20 tygodniu życia. Operacja jest mało inwazyjna trwa stosunkowo krótko około 40 min i psy dochodzą po niej do siebie bardzo szybko.

Operacja potrójnej osteotomii miednicy.
Zabieg polega na przecięciu kości miednicy w trzech różnych miejscach, a następnie takie połączenie kości, aby zmienić kat ustawienia panewki względem głowy kości udowej. Dzięki tej operacji uzyskamy lepsza stabilizacje stawu biodrowego. Aby operacja zakończyła się sukcesem pies musi być w wieku 5-8 miesięcy.

Operacja usunięcia naturalnego stawu
Polega na usunięciu całej głowy i szyjki kości udowej, w miejscu usuniętej kości powstaje tzw. więzozrost( silna blizna), która tworzy staw rzekomy. Operacje to stosuje się tylko w ostateczności u psów z zaawansowanymi zmianami ważących nie więcej niż 20- 25 kg.

Wstawienie sztucznego stawu biodrowego
Operacja polega na usunięciu naturalnej panewki i wstawieniu w jej miejscu sztucznej zrobionej ze specjalnej masy plastycznej. Następnie usuwa się głowę i szyjkę kości udowej a na ich miejsce dobiera specjalne implanty, które zostaną umocowane w kości udowej.
( źródlo VetSerwis )